Panarea Filicudi polaczenie laczy Wyspy Eolskie z Wyspy Eolskie. Obecnie jest tylko jeden operator obslugujacy te polaczenia, Siremar. Polaczenie odbywa sie do 1 razy tydzien ktore trwaja mniej wiecej 1 godzina 45 minuty.
Dlugosc przeplyniecia Panarea Filicudi zmienia sie z sezonu na sezon, tak wiec proponujemy sprawdzac najnowsze informacje na zywo.
Panarea jest drugim najmniejszym spośród ośmiu Wysp Liparyjskich, które jest wulkanicznym łańcuchem wysp znajdujących się na północ od Sycylii, we Włoszech. Mała wyspa ma około 300 stałych mieszkańców, chociaż liczba wzrasta znacznie w okresie letnimw celu zaspokojenia dla ruchu turystycznego. Wyspa zyskała reputację hostingowych wielu zwiedzających celebrytów. Goście mogą korzystać z wyspy do źródeł termalnych w pobliżu miejscowości Punta di Peppre e Maria wraz z nurkowaniem w krystalicznie czystej wodzie na wyspie. Wśród plaż Panarea są Cala Junco, w południowej części wyspy i jest dostępna drogą morską i lądową wzdłuż ścieżki, która prowadzi do plaży. Wzdłuż drogi do Cala Junco można również dotrzeć do plaży Cala degli Zimmari. Są tylko dwie plaże na wyspie dostępne drogą lądową. Pozostałe plaże na wyspie są dostępne tylko przez morze, i m.in., Basiluzzo Lisca Bianca i Spinazzola.
Mały port może pomieścić promy odplywajace do Napoli i Milazzo.
Filicudi jest jednym z malowniczych wysp Liparyjskich grupy Położony u północno-wschodnim wybrzeżu Sycylii, i znany jest w szczególności do nurkowania z butlą, że jest popularny wzdłuż wybrzeża tutaj.Duża część wyspy jest teraz oznaczone jako "Rezerwatu Przyrody Filicudi Island '.Wyspa wulkaniczna składa się z kilku warstw lawy, z których najstarsza jest zlokalizowanych w morzu przed "Fili di Sciacca", podczas gdy największa i najstarsza warstwa jest tak zwany "Fossa delle Felci" i najnowsza jest pojęcie "Montagnola". Stoki wyspy są w większości strome i skaliste, z domów skupionych wokół "Porto Pecorini", a zwłaszcza "Valdichiesa", gdzie można zobaczyć kościół św Stefana, patrona wyspy. W "żebra" z Filicudi pokryte są lasy, które rozciągają się aż do morza, na przemian z wąskimi dolinami i strome klify, takie jak "Giafante" młotem "Punta Zotta" i jaskiń wykutych przez morze. Do północy wyspy jest spektakularny "Punta Zucco Grande" (z dziesięciu warstw lawy) z wschodniej części wyspy będącej mniej trudnych warunkach. Wśród najpiękniejszych krajobrazów Oto "Punta Perciato" i olbrzymie głazy z "Rupi delle sciare" ["Klify na 'Sciara'"], które są strome klify pionowe z widokiem na morze.